MILK SHAKE

Ay bu kedi çok güzel uyuyor: Sütlü. Uyumak çok yakışıyor keretaya. Adı gibi hakikaten, sütünü içmiş de huzurla, uysal uysal uyuyor gibi.
Benim canım milk shake istedi. Bu milk shake ilk kez Mc Danıldz'lara geldiğinde kafayı yiyecektik. Bizler ilk kez milk shake dediğimizde on beş yaşlarındaydık, sanıyorum, çocuksu damak tadımız henüz kaybolmamıştı ve daha önce neden Amerika'da yaşamıyoruz diye çok üzülmüştük. Kapitalizmin hastası olmuştuk. Evet, bir tek milk shake içün. Ayıp mı buldunuz? Yok yaa! Siz herhalde Rusya dağıldıktan sonra o bloktan gelip de bir kutu kesme şekere veren kadınlar olduğunu duymadınız. Bir kutu sakız için kızlarını bu ülkeye yollayan (yemin ederim bir kutu Turbo sakız için) niüce Doğu Bloku insanı gördü bu topraklar maalesef.
Şimdilerde artık tatlıya doydu dünya. Hatta geçenlerde bir haberde okudum, çok zararlı olduğu için ileride bir zamanda yasaklanacakmış şeker ve şekerli şeyler.
İnsanoğlu böyle; önce müptela eder, sonra yasaklar. Olayı bu. Doğmak ve sonra zike zike ölmek gibi.
Tuna Kiramitçi diyor ya, git kendini çok sevdirmeden diye, onun gibi.
Şimdi mesela popüler kültür de bu şekilde. Önce göklere çıkarıyor, alkışlıyor, kendine bağımlı hale getiriyor, sonra küt! çöplüğü boylatıyor. Popüler Kültür Düşkünler Evi kursam acaba çok kazanır mıyım? Müşterisinin çok olacağı kesin ama aidatları ödeyemeyebilirler çünkü popüler kültür alkış sadakasıyla bu insanları yüceltirken sigorta yaptırmadığı için emekli mayışları olmayacak, dolayısıyla bir hayırseverin bağışlarıyla ancak açabilirim orayı. Bu yardımseverler de popüler kültür mağdurlarını değil, bence kimsesiz çocukları, Mehmetçik vakfını, efendime söyleyeyim, Kızılay'ı filan düşünür önce. Oysa popüler kültür mağdurları kimsesiz çocuktur, popüler kültür mağdurları afetzededir. Askerliklerini de yapmışlardır, filan.
Yani bir milk shake nelere kadirmiş.