140 ÇİLELİ KARAKTERS

Nano teknolojik bir yazımızın daha başına geldik. Fakat daha şimdiden nefes nefese kaldım bile. Neden mi, çok basit: tabii ki kolumu kırıp tek elle yazdığımdan.
Meğer tek elle yazı yazmak ne zormuş. İçinizden bazılarının “teallaam elle yaz sen de” ya da “bu ne hırs, bir gün de yazmayıver” dediğini duyar gibi oluyorum ancak faksçıya giderken ya gene kapaklanırsam ve faks sahibi dükkanın iyilik yaptığı için içinden ettiği küfürlerden rahatsız olup kavga çıkarır, sinirden kolumu kasarsam?
Ayrıca çeneyi değil dirseği kırdık, e Türkçemiz de konuşur gibi yazılan interaktif bir dilimiz olduğuna göre?Her ne kadar kol kırılıp yen içinde kalır deseler de, yen ne demek, kol neden içinde kalıyor, kıran kim gibi şaibeli sorulara cevap bulamadığım için atalarımı (Kurukafacı Mahmut Efendi Mahdumları) burada yalnız bırakmak zorundayım.Acilde halsiz yatarken bana global olarak destek olan Deniz’e doktorlar perde dışına çıktıktan sonra fısıltıyla “bakma böyle sarardığıma, iyi geliyor” dediğimde “evet evet arada iyidir, şöyle bir sakinleştirir” dediğinde hayatın büyük bir tımarhane; hastalık, dert, vs gibi şeylerin de sakinleştirici, kendine getirici, ezbere rutin hırslardan arındırıcı elektro şoklar olduğunu düşündüm.Şu anda TV’de bilim kanalında ölümle ilgili bir belgesel var. Ölünce ne oluyor, ruh nedir, efsane mi yoksa evrenin temel taşlarından biri mi gibi konular işleniyor. İlgiyle izliyorum. Neticede ölüm de ruh kırılması olduğuna göre, belki değişik icatlara çeşitli galebeler çalabilirim. (Blogun en sevdiğim yanı dilimizi doğru kullanma gibi yaptırımlarda bulunmuyor oluşu. Yoksa bulunuyor mu; yok ama bulunuyor olsa 140 karaktere eyvallah denmezdi. Belki de tarih bizden hesap soruyor ve yaptıklarımızı 140 çileli karaktere tamah ediyoruz.)Allah taksiratlarımızı affetsin.Birazdan ameliyat için evden çıkıp tıpış tıpış bundan sonra benimle takılacak olan titanyumlarımı taktırmaya gidiyorum.İnsan uçağa, otobüse binecekken bile bi endişe, bir panik, bir acaip bişiyler yapıyor, nerde kaldı ameliyat.İnşallah annemin bu blogdan haberi yoktur, o beni genel evde reklamcı sanıyor.