ASLINDA DAHA DA YAZARDIM DA...

Daha önceki yazıda artık net bir şekilde ayan beyan dedim ki, "bir daha bu bilgisayarla yazanı zksnler" dedim ve sözümü tuttum. Yani o bilgisayar değişti. Terbiyesizliğin alemi yok.

Tam oğlumun bir kenara attığı aşırı dandik leptopu formatlattırıp yumuşacık harflerinde nefis yazılar yazacaktım ki aniden f tuşunun bulunmadığını, yerinde düdük gibi garip bir şeyin durduğunu farkettim. Ama o kadar gıcık bir durum değil. Yani yazılabilir. Tabii çok hoş da diyemem. Sizin anlayacağınız, mutluluğu bulup da şakır şakır yazı yazmaya başlamak, yazım dünyasının fıtratında yok.

Oha! Bu arada ben bu satırları döktürürken enişteniz Kenan Işık'ın yokluğunda bir kereliğine sunuculuk yapan dünyanın en sevimsiz insanı Acun Ilıcalı'nın (kendisine buradan her ihtimale karşı selamlarımı yolluyorum) sunduğu bölümdeki eczacılık fakültesindeki kızcağızın Pasatör'ün kim olduğunu bile bilmediğini sesledi. Çok şaşırdım. Çünkü bizim evde kıstas benimdir. Eğer bir şeyi ben bile biliyorsam onu bilmeyenler gerçekten feci durumda anlamına gelir.

Hayır hayır benim için ağlama anne. Ben bilgiye karşı soğuk takılıyorum zaten. Hiç hoşuma gitmiyor. Fakat her ne kadar bilgiye karşı direnç göstersem de, aynı yarışmada sorulan Kızıldeniz nerededir sorusuna zart diye Mısır demeyi başardım. Öbür hayvan herif ne dese beğenirsiniz, valla billa Cezayir dedi. Ayooğluğayı. 

Ben kendime diyorum. Babam hariç.

Efendim, yeni bilgisayarımın tuşlarını test etme amaçlı oldukça dandik bir yazı olduğunu ben de biliyorum. Ancak yine de boş bir gecede vakit gebertmek için birebir old düşünüyorum. Mesela deminki gibi "old düşünyrm" diye telefon mesajlarını kısaltanlar çok kalbimi kırıyor.

Yani hayvanooğluhayvan, patronuna da aynını yazabiliyon mu? Ya da kıymet verdiğin birine. 

HAyır dışarıdan zaten yaz gecesi lağım kokusu geliyor. Bu İstanbul yazları sivrisineği ve lağım kokusuyla hakikaten çekilmez bir yer.

İyi ki varım.